-
1 uproot
[ʌp'ruːt]vt* * *(to pull (a plant etc) out of the earth with the roots: I uprooted the weeds and burnt them.) wyrwać z korzeniami -
2 wyple|nić
pf — wyple|niać impf vt 1. (wyrwać z korzeniami) to root up [perz, chwasty]; (wyniszczyć) to eradicate [zarazki, choroby] 2. przen. (wytępić) to root out [korupcję, przestępczość]; to eradicate [złe wpływy, problem]; to extirpate [terroryzm, fanatyzm]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyple|nić
-
3 entwurzeln
entwurzeln *vt Baum wyrwać z korzeniami -
4 wyr|wać
pf — wyr|ywać impf Ⅰ vt 1. (wyszarpnąć) to tear [sth] out, to tear out- wyrwać kartkę z zeszytu to tear a page out of a notebook- wyrwać chwasty to weed, to root the weeds out- wyrwać komuś torebkę [złodziej] to snatch sb’s bag- wyrwać (komuś) ząb pot. to pull sb’s tooth out- wiatr wyrwał drzewa z korzeniami/drzwi z zawiasów the wind uprooted the trees/ripped out a. tore out the door from its frame2. przen. (obudzić) to shake [sb] out (z czegoś of sth) [snu, marzeń, rozmyślań] 3. przen. (uwolnić) to free (z czegoś from sth)- wyrwać kogoś z więzienia/rąk oprawców to free a. snatch sb from prison/the hands of their tormentors4. Sport (w podnoszeniu ciężarów) to lift in the snatch [70 kg] Ⅱ vi pot. to run- wyrywać do przodu to press a. push on (leaving others behind)Ⅲ wyrwać się — wyrywać się 1. (wydostać się) to break free, to break out- wyrwać się z czyichś rąk przen. to break free- wyrwać się z czyichś uścisków to break out of sb’s embrace- okrzyk wyrwał mu się z gardła a scream escaped his lips2. pot. (wybrać się) to get away- wyrwał się na parę dni nad morze/z miasta he managed to get away to the seaside/out of town for a couple of days3. pot. (powiedzieć) to come out (z czymś with sth)- niepotrzebnie się z tym wyrwałeś you shouldn’t have blurted it out, you shouldn’t have said it■ wyrwać kogoś do odpowiedzi Szkol. to call sb up to the board- wyrywać się do czegoś pot. to be jumping out of one’s skin to do sth- wyrwać dziewczynę/faceta posp. to pick up a girl/guy pot.- wyrywać sobie włosy (z głowy) to tear one’s hair outThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyr|wać
-
5 wyrywać
impf ⇒ wyrwać* * *wyrywać kogoś ze snu/z odrętwienia — to rouse sb from sleep/from torpor
* * *ipf.- am -asz1. (= usuwać) pull (out); ( pincetą) pluck.2. (= zabierać siłą) snatch.3. wyrywać kogoś ze snu/z odrętwienia rouse sb from sleep/from torpor.4. pot. (= znikać szybko) bolt.5. wyrwać kogoś do odpowiedzi pot., szkoln. ask sb at random to answer a question.ipf.1. (= wyswobadzać się) break free.2. (= wybierać się pozostawiając obowiązki) get away.3. (= mówić bez zastanowienia) blurt out; wyrwać się jak Filip z konopi say sth beside the point; komuś się coś wyrwało sb spilled the beans.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyrywać
-
6 korzeń
- korzenie* * *miGen. -a1. bot., dent., przen. (= podstawa, źródło) root; korzeń główny primary root; korzeń boczny secondary root; korzeń przybyszowy adventitious root; korzeń spichrzowy tuber, tuberous root; czarny korzeń bot. scorzonera, black salsify ( Scorzonera hispanica); zapuścić korzenie take root; wyrwać coś z korzeniami uproot sth; średniowieczna filozofia sięga korzeniami starożytności the medieval philosphy has its roots in antiquity.2. pl. kulin. (= przyprawy, korzonki) spice.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korzeń
-
7 korze|ń
Ⅰ m 1. Bot. root- korzeń główny/boczny the main/a lateral root- splątane korzenie drzew tangled tree roots- potknąć się o wystający korzeń to trip over a protruding root- wypuścić korzenie to develop roots- zapuścić korzenie [roślina] to establish roots; to take root także przen.; [osoba, rodzina] to put down roots- wyrwać coś z korzeniami to uproot sth także przen.2. Anat. root- korzeń zęba/paznokcia/włosa the root of a tooth/nail/hairⅡ korzenie plt 1. Kulin. (przyprawy) spices 2. (początki) root- korzenie wszelkiego zła the root of all evil- sięgać swymi korzeniami czegoś to have its roots in sth- korzenie tej muzyki tkwią w jazzie this music has its roots in jazz3. (pochodzenie) roots- jego korzenie były w Polsce his roots were in Poland- □ korzeń przybyszowy Bot. adventitious root- czarny korzeń Bot. black salsifyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korze|ń
-
8 korzenie
pl( pochodzenie) roots; ( przyprawy) spice(s) (pl)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > korzenie
-
9 wyrywać
wyrywać k-u jemandem entreißen;wyrywać z korzeniami entwurzeln, mit den Wurzeln ausreißen;wyrywać ze snu aus dem Schlaf reißen;wyrywać do odpowiedzi unerwartet aufrufen;wyrywać się sich losreißen (z G aus D); ausbrechen; (powiedzieć) fam. herausplatzen (z I mit D); (wyjechać) wegfahren, fam. abhauen;tak mi się wyrwało fam. es ist mir so rausgerutscht -
10 korzeń
korzeń [kɔʒɛɲ] m2) ( dolna część organu)\korzeń włosa/zęba Haar-/Zahnwurzel f5) wyrwać coś z korzeniami etw mit Stumpf und Stiel beseitigen, etw mit der Wurzel ausrottenzapuścić korzenie Wurzeln schlagen, Fuß fassen -
11 wyrywać
I. vt1) ( wyszarpywać) [her]ausreißen, fortreißen\wyrywać komuś coś jdm etw entreißen\wyrywać komuś coś z ręki jdm etw aus der Hand reißen\wyrywać drzewo z korzeniami einen Baum entwurzeln, einen Baum mit den Wurzeln ausreißen2) ( usuwać)\wyrywać komuś ząb jdm einen Zahn ziehen\wyrywać kogoś z odrętwienia/z rozmyślań/ze snu jdn aus der Erstarrung/den Gedanken/einem Traum [heraus]reißen5) (pot: nagle pytać)\wyrywać ucznia do odpowiedzi den Schüler aufrufenII. vr1) ( wydostawać się) sich +akk losreißen\wyrywać się z okrążenia eine Einkreisung durchbrechen, aus einem Kessel ausbrechen\wyrywać z czyjegoś uścisku sich +akk losmachen, sich +akk aus einer Umarmung lösen [ lub losreißen]2) ( brzmieć nagle) dźwięk: plötzlich zu hören sein, ertönen3) (pot: mówić nie w porę)coś się komuś wyrwało jdm ist etw herausgerutscht ( fam)4) ( wybiegać)\wyrywać się naprzód vorausrennen
См. также в других словарях:
wyrwać — coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wyrwać coś z korzeniami zob. korzeń 1. Wyrwać kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wyrwać komuś stołek spod tyłka zob. stołek 4. Wyrywać (sobie) włosy z głowy zob. włosy 1 … Słownik frazeologiczny
wyrwać — dk IX, wyrwaćrwę, wyrwaćrwiesz, wyrwaćrwij, wyrwaćrwał, wyrwaćrwany wyrywać ndk I, wyrwaćam, wyrwaćasz, wyrwaćają, wyrwaćaj, wyrwaćał, wyrwaćany 1. «rwąc wyciągnąć, wydrzeć coś z czegoś, siłą wydobyć, wydostać skądś; wyszarpnąć» Wyrwać coś komuś… … Słownik języka polskiego
wyplenić — dk VIa, wyplenićnię, wyplenićnisz, wyplenićpleń, wyplenićnił, wyplenićniony wypleniać ndk I, wyplenićam, wyplenićasz, wyplenićają, wyplenićaj, wyplenićał, wyplenićany «zniszczyć coś rosnącego, pleniącego się; wyrwać z korzeniami» Wyplenić zielsko … Słownik języka polskiego
wyrywać — Wyrwać coś (kogoś) komuś z paszczy zob. paszcza 3. Wyrwać coś z korzeniami zob. korzeń 1. Wyrwać kogoś z czyichś rąk zob. ręka 49. Wyrwać komuś stołek spod tyłka zob. stołek 4. Wyrywać (sobie) włosy z głowy zob. włosy 1 … Słownik frazeologiczny
korzeń — 1. Wyrwać coś z korzeniami «usunąć coś, zniszczyć całkowicie, zupełnie, doszczętnie»: O, włamania nawet nie było, kłódka wisi, jak trzeba. – Ale daszek ktoś wyrwał. Z korzeniami, psiakrew, wyrwał. P. Siemion, Łąki. W zakończeniu autor zamieszcza… … Słownik frazeologiczny
korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… … Słownik języka polskiego
wykorzenić — dk VIa, wykorzenićnię, wykorzenićnisz, wykorzenićeń, wykorzenićnił, wykorzenićniony wykorzeniać ndk I, wykorzenićam, wykorzenićasz, wykorzenićają, wykorzenićaj, wykorzenićał, wykorzenićany «wyrwać, wykopać rośliny z korzeniami» Wykorzenić chwasty … Słownik języka polskiego
